Eg er nuna a flugvellinum ad bida eftir fluginu aftur til Irlands eftir ad hafa verid i London i sex daga med systur minni og vinkonu hennar. Thad var bara mjog fin ferd en fekk samt ogedslega magapest og gat ekkert bordad i thrja daga tharna uti. Eg hlakka samt rosalega til ad koma aftur heim til Irlands thratt fyrir hardort blogg i gard Irlands i sidasta bloggi. Thad er samt alls ekkert allt omogulegt og folkid i kringum mig a Irlandi flokkast alls ekki allt undir thessa stadalmynd. Irar eru flestir mjog hlytt folk og tilbuid ad gera allt fyrir mann, allavega their sem eru vinir manns. Irar eru lika mjog astridufullir lika, sjaid bara alla tonlistarmennina, rithofundana, leikritaskaldin og irska honnun. Thad vill lika svo vel til ad astridufyllsti, lifsgladasti, gafadasti og hlyjasti einstaklingur sem eg hef kynnst er Iri: hann Keith minn. Hja honum finn eg endalausa uppsprettu lifskrafts og passion for life.

I naesta pistli mun eg fjalla um Islendinga, enda ser madur eigin thjod og tilhneigingar svo mikid betur thegar madur byr erlendis i einhvern tima. Islendingar eru margir afar domhardir, snobbadir og hrokafullir. To be continued...!!!